Kształcenie polisensoryczne

Integrację sensoryczną w skrócie SI, określamy jako naturalny proces neurologiczny.W procesie tym mózg porządkuje dochodzące z otoczenia dziecka informacje sensoryczne. Dzięki temu porządkowaniu dziecko może bezpiecznie funkcjonować i uczyć się. Do integracji sensoryczne dochodzi w każdej części układu nerwowego. Co ma wielkie znaczenie dla funkcjonowania organizmu dziecka. Dzięki integracji sensorycznej  dziecko może się  bawić i uczyć  w sposób rozsądny, racjonalny, a także emocjonalnie satysfakcjonująco. Dlatego tak ważne jest, aby dziecko mogło w procesie zabawy i nauki wykorzystywać zmysły oraz uczyć się przy pomocy wzroku i słuchu, ale z wykorzystaniem każdej kategorii  doświadczeń zmysłowych. Ten polisensoryczny charakter zabawy – uczenia się jest potrzebny, aby mózg mógł zająć się organizowaniem, przetwarzaniem, a nawet interpretowaniem informacji. Konsekwencją tych procesów jest wykorzystywanie tak przetworzonych informacji sensorycznych w percepcji, postrzeganiu ciała, otoczenia, dostosowania własnego zachowania do zabawy, nauki i wszelkiego działania.

 

Dysfunkcje integracji sensorycznej w wieku przedszkolnym dostrzegane u dzieci, które:

- nie nadążają w podobnym tempie w rozwoju umiejętności motorycznych jak grupa;

- prezentują problem z koordynacją wzrokowo-ruchowo-słuchowo-przestrzenną;

- prezentują pewna niezborność ruchów i niezgrabność;

- prezentują zaburzenia postawy;

- nie nadążają w rozwoju mowy lub prezentują zaburzenia w rozwoju mowy;

- prezentują znacznie wolniejszy postęp w rozwoju motoryki małej;

- prezentują problemy z percepcją przestrzeni, upadają częściej niż pozostałe dzieci;

- ich zachowania świadczą o problemach emocjonalnych lub społecznych: lęk, agresja , wycofanie.

Źródło: Bliżej Przedszkola