Pomoc Psych.-Pedag.

Czym jest Wczesne Wspomaganie Rozwoju Dziecka

Rodzi się dziecko. Wszyscy gratulują, cieszą się, powoli przyzwyczajają się do nowych ról. Kobieta staje się matką, mężczyzna- ojcem, pojawiają się babcie, dziadkowie, ciocie i wujkowie.

Pierwsze spacery, pierwsze znajomości z mamami z sąsiedztwa. Zaglądanie do wózków, rozmowy, pytania…

I nagle ktoś zauważa, że „coś” nie jest tak jak u innych. Moje dziecko inaczej patrzy, inaczej ustawia główkę. Jest bardziej wiotkie, a może zbyt się pręży… Jeszcze nie potrafi unieść główki w górę, nie próbuje siadać. Jego rówieśnicy stawiają pierwsze kroki… synek znajomej już mówi, a nasza pociecha niekoniecznie…

Każde dziecko rozwija się w swoim tempie, każde ma swój czas… Jeśli jednak cokolwiek Cię niepokoi, cokolwiek wzbudza Twój lęk, cokolwiek budzi niepewność- zwróć się z tym do specjalistów.

A jeśli jeszcze przyjaciółka szepnęła: zwróć uwagę; to samo mówi mama- nie wahaj się. Nikt nie zdziwi się Twojej trosce, to czas aby udać się do lekarza pediatry, do psychologa czy innych specjalistów. Być może wtedy ktoś Ci powie o wczesnym wspomaganiu rozwoju dziecka.

Co to jest? Czy moje dziecko jest inne? Czy jest gorsze? Czy potrzebuje pomocy? Dlaczego ma być wspomagane w jakiś sposób?

PAMIĘTAJ! Twoje dziecko jest największym skarbem, to Ty musisz zadbać o jego przyszłość…Być może nadszedł właściwy moment, aby to uczynić…

Drodzy Rodzice!

Przeczytajcie poniższe informacje- mogą pomóc Waszemu dziecku! Jeśli widzicie, że Wasze dziecko nie rozwija się prawidłowo, jeśli macie jakiekolwiek wątpliwości czy rozwój umysłowy, rozwój mowy przebiega prawidłowo, jeśli coś budzi Wasze obawy skontaktujcie się z najbliższą poradnią psychologiczno- pedagogiczną. Tam uzyskacie poradę, diagnozę, a także- jeśli będzie zachodziła taka potrzeba- opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju. Będziecie mogli skorzystać z pomocy, która będzie potrzebna Waszemu dziecku do pełniejszego i szczęśliwego rozwoju.

CO POWINNO NIEPOKOIĆ W ROZWOJU DZIECKA:

1. sześciomiesięcznego:
a) nie patrzy na rodziców/ rodzeństwo,
b) nie odwzajemnia uśmiechu,
c) nie angażuje się w zabawę swoim ciałem (dłońmi, stopami, włosami, ustami),
d) nie utrzymuje sztywnej główki w pozycji pionowej,
e) nie obraca się na boki, z brzucha na plecy,
f) nie podąża wzrokiem za osobą, przedmiotem,
g) nie odwraca głowy za znajomą osobą,
h) nie odwraca głowy w kierunku źródła dźwięku,
i) nie reaguje na nagły, głośny hałas.

2. rocznego:
a) nie odróżnia obcych osób, nie wykazuje niepokoju wobec nich,
b) nie gaworzy (nie łączy identycznych dźwięków- sylab, np. nababa, nanana itp.),
c) nie naśladuje prostych gestów, zabaw,
d) nie utrzymuje zabawki w ręku,
e) nie wyciąga rączki do znajomej osoby,
f) nie okazuje uczuć (radości, złości, zadowolenia),
g) nie chwyta zabawek i nie bawi się nimi,
h) nie angażuje się w proste zabawy z przedmiotami,
i) nie siedzi samodzielnie (z podparciem).

3. dwuletniego:
a) nie reaguje na swoje imię,
b) nie naśladuje prostych zabaw z użyciem zabawek,
c) nie rozumie i nie wykonuje poleceń (np. nie podaje przedmiotów, nie robi pa pa),
d) nie poszukuje zabawki, która zniknęła za zasłoną,
e) nie chodzi samodzielnie,
f) nie manipuluje przedmiotami (nie bawi się, nie przekłada z ręki do ręki),
g) nie szuka przedmiotów znajdujących się w pokoju (nie wskazuje, np. pokaż gdzie jest miś),
h) nie wydaje dźwiękonaśladowczych odgłosów (np. bum- bum, hau- hau).

4. trzyletniego:
a) nie inicjuje zabawy,
b) nie bawi się prostymi zabawkami w sposób zgodny z ich przeznaczeniem,
c) nie jest ciekawe i badawcze, nie interesuje się otaczającym je światem,
d) nie wykorzystuje mowy do komunikacji,
e) nie rozpoznaje podstawowych części ciała i elementów twarzy.

Co to jest wczesne wspomaganie rozwoju?

Wczesne wspomaganie rozwoju jest formą pomocy dzieciom, których rozwój przebiega nieprawidłowo ze względu na wykrytą niepełnosprawność.

Wczesne wspomaganie rozwoju dzieci ma na celu pobudzanie ich psychoruchowego i społecznego rozwoju.

Istota wczesnego wspomagania rozwoju dziecka.

Wspomaganie rozwoju dzieci powinno być podjęte jak najwcześniej. Jego istotą jest dostarczanie fachowej, wszechstronnej i systematycznej pomocy psychologicznej i pedagogicznej, aby wesprzeć rozwój dziecka we wszystkich sferach funkcjonowania. Pomoc udzielana we wczesnym dzieciństwie pozwala nie tylko skutecznie kompensować występujące u dziecka dysfunkcje i deficyty, ale także zapobiega pojawianiu się zaburzeń rozwoju
o charakterze wtórnym. Wczesna pomoc musi mieć charakter kompleksowy, tzn. być udzielana zarówno niepełnosprawnemu dziecku, jak i członkom jego rodziny. Problemy rodziców i innych domowników należy traktować jako tak samo ważne, jak zaburzenia w rozwoju dziecka. Wczesna pomoc dąży do optymalizacji funkcjonowania całego układu rodzinnego.

Co zrobić, aby dziecko mogło być objęte zajęciami wczesnego wspomagania rozwoju?

Aby dziecko mogło być objęte zajęciami wczesnego wspomagania rozwoju musi posiadać opinię
o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju.

Gdzie można uzyskać taką opinię?

Opinia o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju jest wydawana przez zespół orzekający działający w publicznych poradniach psychologiczno- pedagogicznych.

Należy udać się do poradni właściwej dla miejsca zamieszkania dziecka, gdzie rodzic/ prawny opiekun składa wniosek o wydanie opinii.

Jeżeli do wydania opinii jest niezbędna informacja o stanie zdrowia dziecka do wniosku należy dołączyć zaświadczenie wydane przez lekarza. Ponadto do wniosku można dołączyć opinię na temat funkcjonowania poznawczego i emocjonalno- społecznego dziecka opracowaną przez wychowawcę oddziału przedszkolnego, jeżeli do niego uczęszcza.

A zatem co powinni zrobić rodzice, którzy chcą, aby ich dziecko zostało objęte wspomaganiem rozwoju?

- zgłosić się do poradni psychologiczno- pedagogicznej,
- wypełnić wniosek o wydanie opinii o wczesnym wspomaganiu rozwoju,
- zgłosić się w poradni z dzieckiem na badania w ustalonym terminie,
- po otrzymaniu opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju zgłosić się do wybranej placówki prowadzącej takie wspomaganie, np. poradni psychologiczno-pedagogicznej, przedszkola, szkoły.

Wczesnym wspomaganiem powinny być objęte dzieci ze wszystkimi problemami rozwojowymi, a w szczególności dzieci:
- z uszkodzonym wzrokiem,
- z uszkodzonym słuchem,
- z niepełnosprawnością ruchową,
- z niepełnosprawnością umysłową,
- z autyzmem,
- z zaburzeniami zachowania.

Zajęcia organizowane w ramach wczesnego wspomagania rozwoju, zależnie od potrzeb dziecka mogą prowadzić:
- specjalista ds. wczesnego wspomagania rozwoju,
- specjalista ds. komunikacji alternatywnej i wspomagającej,
- logopeda, neurologopedia,
- surdologopedia, surdopedagog (wada słuchu),
- tyflopedagog (wada wzroku),
- specjalista ds. Autyzmu,
- terapeuta integracji sensorycznej,
- fizjoterapeuta,
- psycholog,
- oligofrenopedagog.

Opracowano na podst. źródeł internetowych

Katarzyna Dziubich

Autyzm

Każde dziecko z autyzmem jest indywidualne, inne, każdy inaczej przeżywa ten stan. Autyzm to jest stan bardzo specyficznego odbioru świata, stan bardzo specyficznego uczenia się. Dzieci z autyzmem inaczej się uczą, dlatego wymagają innych technik uczenia, by mogły nabywać umiejętności.

Przyjście na świat dziecka to najważniejsze wydarzenie w życiu rodziców. Wszyscy czekają na tę cudowną chwile. Okres ciąży jest to czas wielkich przygotowań. Trzeba wybrać imię dla dziecka, przygotować pokoik, kupić łóżeczko, ubranka. Nawet przez chwile nikt nie myśli o tym, że coś może pójść nie tak. Ciąża przebiega bez komplikacji, każde kontrolne badania wykazują, że płód rozwija się prawidłowo, bez żadnych zastrzeżeń – rodzice z wielką ulgą wysłuchują wypowiedziane przez lekarza słowa. Pozostało tylko czekać. Ostatni miesiąc ciąży jest najbardziej stresujący, wszyscy całą rodzina, znajomi a nawet sąsiedzi czekają na ten moment. Wreszcie nadszedł ten dzień. Po dziewięciu miesiącach oczekiwań narodziła się ta maleńka, bezbronna istotka, na którą tak wszyscy czekali. Pierwsze badania... gratulacje Wasze dziecko jest zdrowe. Wielka radość, teraz tylko krótka rekonwalescencja w szpitalu aby dojść do siebie po porodzie i upragnione wyjście do domu. … Wszystko dobrze, dziecko rozwija się bez zarzutów. Jest szczęśliwe, radosne, ciekawe świata. Pierwsze słowa : mama, tata... Pierwsze kroki... Wszystko dobrze, wszystko dobrze... Po parunastu miesiącach okazuje się, ze chyba coś jest jednak nie tak :

Dlaczego nie chce się z nami bawić?
Dlaczego krzyczy kręcąc się w kółko?
Dlaczego przestał się uśmiechać ?
Dlaczego jest nieobecny?
Dlaczego budzi się w nocy krzycząc?
Dlaczego, dlaczego, dlaczego?
Wizyta u lekarza, kolejna, kolejna … w końcu diagnoza, brzmi niemalże jak wyrok – AUTYZM

Znowu pojawiaja się pytania: Co to jest autyzm?

Autyzm to stan, zaburzenie psychorozwojowe, które pojawia się wcześnie przed 3. rokiem życia. Autyzm objawia się zaburzeniami w trzech podstawowych sferach. Po pierwsze musimy mieć do czynienia z deficytem mowy, przy czym nie zawsze manifestuje się to w postaci niedorozwoju. Nie musi być tak, że dana osoba nie mówi, może być tak, że ta mowa jest w jakiś sposób nietypowa. Na przykład pojawia się bardzo, bardzo wcześnie np. w wieku 9 miesięcy. Zaburzenia mowy mogą być związane z nadmiernym mówieniem, na przykład kompulsywnym zadawaniem pytań, np. kiedy pójdziemy do pracy tatusia, powiedz, kiedy pójdziemy do pracy tatusia, no powiedz, kiedy pójdziemy do pracy tatusia. Zaburzenia mogą być związane z mówieniem na jeden temat, albo używaniem nietypowych słów, wyrażeń. Mówimy tu o neologizmach, czy archaizmach, typu : szanowna pani matko, czy mogłaby mi pani powiedzieć.

To trudności związane z mową, co z pozostałymi?

Poza mową trudności musimy zdiagnozować jeszcze w dwóch innych sferach. W obrębie sfery społecznej nieprawidłowości mogą mieć bardzo różny obraz, począwszy od całkowitego zamknięcia się, które jest najczęściej kojarzone z autyzmem, odizolowania niereagowania na rówieśników, rodziców, czy inne bliskie osoby, kończąc na formach, których mamy nadmierny kontakt. To, że na przykład dziecko cały czas jest przyklejone do rodzica, które boi się innych osób, dziecko, które dobrze zachowuje się wobec bliskich, ale przejawia dziwne zachowania w kontakcie z rówieśnikami. Takie najczęściej obserwowane objawy w sferze sfery społecznej to brak reagowania na pojawienie się bliskich i obcych osób, trudności w obrębie kontaktu wzrokowego, unikanie tego kontaktu, brak gotowości podążania za poleceniami innych osób, niechęć do podjęcia rozmowy, czy jakichkolwiek form kontaktu, nietworzenie wspólnego pola uwagi, brak zainteresowania tym samym, co rozmówca.

Ostatnia sfera, w której musimy stwierdzić problemy, to sfera zachowań. I tutaj, ile osób z autyzmem, tak szeroki wachlarz problemów możemy zobaczyć. Chodzi o bardzo trudne zachowania, które mogą być związane z agresją, destrukcją, także zachowaniami rutynowymi, czyli powtarzaniem pewnych form. Na przykład dziecko bawi się tylko w ten sposób, że układa zabawki w rządki, albo bawi się jednym przedmiotem, nie do końca prawidłowo w stosunku do jego przeznaczenia. Mówimy tu także o trudnościach w obrębie czynności fizjologicznych, selektywne jedzenie, zaburzenia snu, zaburzenia związane z wydalaniem, powstrzymywanie kału, moczu lub nadmierne wydalanie. Ile osób z autyzmem, tyle możliwości nieprawidłowości w obrębie sfery zachowań. Bardzo często nieprawidłowości te związane są z zaburzeniami przetwarzania bodźców z otoczenia. To niezrozumiałe dla nas odczucia. Na przykład bardzo cichy dźwięk powoduje wręcz ból fizyczny a głośny dźwięk powoduje przyjemność. To samo z dotykiem, czy innymi zmysłami. Te nieprawidłowości nie występują oczywiście u wszystkich dzieci.

Katarzyna Dziubich

Opracowano na podstawie źródeł internetowych

Zespół Aspergera

Zespół Downa

List do Rodziców

Skąd się bierze nadpobudliwość?

Upośledzenie umysłowe

Wpływ telewizji na rozwój dziecka

Drogi Rodzicu !

Rozwój samodzielności u dzieci niepelnosprawnych w wieku przedszkolnym.pdf

Dziecko niepełnosprawne to przecież nie jest nieszczęście.pdf

Dziecko ruchliwe musi się bawić.pdf